Laparoskopia jest nowoczesną techniką operacyjną, która zmieniła oblicze medycyny w ciągu kilku ostatnich lat. Jest wykorzystywana w wielu specjalnościach: w chirurgii ogólnej, urologii, chirurgii dziecięcej oraz ginekologii.
Laparoskopia to metoda, która pozwala bez znacznego rozcinania brzucha leczyć i diagnozować chorych. Operacja jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym, dzięki wykorzystaniu tej techniki pacjent po operacji szybciej opuszcza szpital, dochodzi do zdrowia i powraca do formy. Ból jest o wiele mniejszy niż po klasycznym zabiegu chirurgicznym.
W odróżnieniu od techniki klasycznej (z rozcięciem brzucha) na ciele pozostają niewielkie blizny, rzadziej zdarzają się powikłania i zakażenia. Wykonywanie tą metodą zabiegów u starszych osób sprawia, że operacja jest mniejszym obciążeniem dla niezbyt już silnego organizmu.
Zabieg polega na wprowadzeniu trokarów (specjalne rurki – prowadnice) przez niewielkie nacięcia w skórze, w których później lekarz umieszcza kamerę ze źródłem światła i zminiaturyzowane narzędzia chirurgiczne.
Narzędzia stosowane w laparoskopii są długości ok. 20–30 cm, ale końcówka robocza jest niewielka, ma zaledwie 1 cm. To jedna z przyczyn, dla których zdarza się, chociaż bardzo rzadko, że lekarz musi usunąć mikronarzędzia i dokończyć operację metodą klasyczną. Dzieje się tak, gdy zmiana, którą chcemy usunąć, jest zbyt duża lub przewlekły stan zapalny lub zrosty uniemożliwiają dotarcie do wszystkich chorych miejsc.
W naszym Szpitalu posługujemy się tą metodą do usuwania macicy wraz z przydatkami (jajniki, jajowody), mięśniaków macicy, guzów jajników (torbiele, cysty), do diagnostyki i leczenia w niepłodności. Złotym standardem w ginekologii jest laparoskopowe leczenie ciąż, które nieprawidłowo usadowiły się poza jamą macicy (np. w jajowodach czy w jajnikach).